Afgelopen maand juni was ik samen met mijn collega een paar dagen met een college B&W  de hei op om ons voor te bereiden op de komende collegeperiode van wat zijzelf aanduiden als één van de meest gemiddelde gemeentes van Nederland. Uitgelaten waren ze, omdat ze voor het eerst sinds jaren een coalitie vormden zonder het CDA en van plan om de in het verleden stevig bewaakte portefeuilles Ruimtelijke Ordening en Financiën eens de in hun ogen noodzakelijke opfrisser te geven. Maar ook bezorgd omdat ze zich realiseerden voor een ingewikkelde klus te staan. Een historisch laag vertrouwen in hun traditionele partijen (Ook hier had Wilders bij de laatste 2^e Kamerverkiezingen meer dan stevig gewonnen) en het geld om iets nieuws en positiefs voor de bevolking te doen zou de komende manden ingeleverd moeten worden. Er staat een bezuiniging van meer dan 10% op het hele gemeentebudget aan te komen. Hooguit nog geld voor onderhoud en de uitvoering van lopende projecten. Als het mee zou zitten.

De eerste golf ideeën komt neer op steun zoeken voor nieuwe plannen. Bij succesvolle ondernemers en sterke instellingen. Misschien kunnen locale ondernemers via de Rotary meebetalen aan het nieuwe zwembad? Maar wie zit er te wachten op de rekening van de plannen van een ander?  Eigenlijk is het een vorm van achteren naar voren redeneren.; hulp zoeken voor een probleem aan het einde van een tot mislukken gedoemd proces. De oplossing ligt misschien eerder bij een heel nieuw proces: bewoners en bestuurder samen op zoek naar… Ja naar wat?. Om te beginnen samen op zoek naar wat er aan de hand is, in welke wereld leven we, waar zijn we met elkaar terecht gekomen. Waar zijn we elkaar kwijtgeraakt onderweg. Willen we met elkaar ergens naar toe en zo ja, waar dan naar toe? En dan : wat hebben we allemaal mogelijk in de aanbieding om daar te komen.

Voor bestuurders ligt er misschien een rol om aan dat zoekproces leiding te geven.  Niet leuren met draagvlak voor bestaande, onzichtbaar uitgewerkte oplossingen zonder financiële dekking, maar leiding geven aan dat proces van collectieve betekenisgeving. Het accent verschuift van de actieplannen naar de waaromvraag, van  ‘bestuur’ naar ‘openbaar’.  En die ambitie is zeker niet gemiddeld. Zeker niet voor de meest gemiddelde plaats van Nederland.