5 jaar geleden begon elke media uiting over de politiek met de vaststelling dat er een kloof was tussen de politiek en de ‘mensen’. En daaraan werd altijd het woord onoverbrugbaar toegevoegd. Nou lees je dat nooit meer. Wat is er gebeurd? We hebben Wilders!

Toen Wilders zijn laatste grote verkiezingsoverwinning boekte in juni 2010, werden er talloze analyses op los gelaten. In een daarvan toog een ploegje sociologische onderzoeker naar Simpelveld, het Limburgse dorp waar hij zijn grootste overwinning binnenhaalde. Wat zou daar aan de hand zijn? Ondanks de nadruk van zijn campagne op het integratieprobleem bleken er in Simpelveld slechts 3 gezinnen te wonen met een Marokkaanse achtergrond, die overigens vloeiend Limburgs spraken en nooit integratieproblemen hadden opgeleverd. Toch vonden ze Wilders geweldig. Limburgers voelen zich al decennia onderdrukt door de Hollanders, en al eeuwen onderdrukt door de omliggende landen. In de mijnen werkten de Limburgers onder de grond en op kantoor zaten de Hollandse heren. Openlijk commentaar was slecht voor je positie, dus werd het verzet ‘binnensmonds’ gehouden. In die verhouding ontstond het protest van ‘de vuist in de zak’: verzet in stilte. En vanuit dat perspectief is Wilders een ideale vertegenwoordiger. Hij durft de Hollandse heren wel van katoen te geven. Eindelijk. En dan maakt het eigenlijk niet uit waarover. Als het maar aankomt. Het gaat om de wraak van decennia. Hij is onze man.

En met de kloof is ook de beschaving verdwenen

En daarmee is er een permanent protest in de kamer zelf geïntroduceerd. Niet een protest op straat, of bij krakersrellen, maar als een fractie in de kamer. En die kunnen alleen maar effectief zijn als ze protesteren. Elk debat opnieuw. Maakt niet uit waartegen. Als het er maar op lijkt dat het tegen de meningen van de hoge heren gaat. Die verwijten Wilders dat hij niet met oplossingen komt. Maar dat zal zijn electoraat natuurlijk een biet zijn. Het gaat niet om de inhoud, maar alleen om de vorm. En die vorm is; hard en direct. Want dat werkt.

Eigenlijk moeten we blij zijn met Wilders die hun protest een stem geeft. Hoe die stem ook wringt met de traditionele omgangsvormen in het parlement. Het alternatief is een democratie zonder draagvlak. De traditionele groepen die actief zijn in de politiek, de actief betrokkenen en de traditionalisten kalven af en hebben steeds minder de neiging om naar de stembus te gaan. Wellicht helpt Wilders ook hen weer te activeren. Als je het niet met Wilders eens bent, laat dan je stem (weer) horen. Zo bezien kan Wilders nog wel eens de redder van onze democratie zijn (of in ieder geval en levensverlenger). Gun hem en zijn aanhang hun overwinning in de kamer, en gun ons allen een levende democratie.